These diamond weeds are
dawn’s immeasurable claws.
Winds hurl their flanks against them, grow sharper.
Today, as always, I’ve surrendered myself to life.
I grow amazed from my dreams
like flowers grow from the earth.
There, in those gradually fraying circles
everything is permitted—
even winter with its icicles dangling like wool.
At night I launch my eyelids like boats,
stealing away in silence once more.
And the water achieves its color—
a black and blue that holds the boats’ hands.
The herd of rays they pursue are terrifying.
They crush my spine with their hooves.
So I’ll haul my secret somewhere else.
Make it more complicated.
Nobody will recognize its heads or tails.
The hours have been overturned
and there’s no way out.
You throw these mediocre days into the abyss
and a few moments later they rise again.

~

[ეს ალმასის სარეველები]

ეს ალმასის სარეველები
განთიადის უამრავი ბრჭყალია.
ქარები ზედ ფერდებს ილესავენ, ბასრდებიან.
მე დღესაც საკუთარი ნებით ჩავბარდი სიცოცხლეს.
სიზმრებიდან, როგორც მიწიდან – ყვავილი,
ისე გაოცებული ამოვდივარ.
იქ, სადაც ცვდება წრე თანდათან,
ყველაფერი ნებადართულია –
შალისლოლუებიანი ზამთრებიც.
ღამით ჩამოვიხსნი ქუთუთოებს ნავებივით.
ისევ სიჩუმეში გაპარვა.
წყალი კი ასეთი ფერის –
ხელჩაკიდებული შავი და ლურჯი.
რა საზარელია დადევნებული სხივების რემა.
ხერხემალს მილეწავენ ფლოქვებით.
ამიტომ, სხვაგან წავიღებ ამ საიდუმლოს.
უფრო გავართულებ.
ვეღარავინ ვეღარაფერს მიხვდება.
გვერდი იცვალეს საათებმა.
არ არის საშველი.
ჩაყრი ამ უნიჭო დღეებს უფსკრულში
და ორ წუთში ისევ ამოლაგდებიან…

Maya Sarishvili
_______________

translated from the Georgian by Timothy Kercher and Ani Kopaliani

Read the translator’s note